მონოტონური, განმეორებითი, ნელი მოძრაობით.

მე-20 საუკუნემ შექმნა გაჯეტები, მაქნანები რომლებიც უფრო მეტად აღარ აღაფრთოვანებენ ვიდრე გვაწყენენ. დაცლილები ნოსტალგიისგან, დაცლილები რომანსისგან და რომანტიზმისგან, ისინი მიდიან წინ, უკან, ნელი ნაბიჯებით.

შენ მიყვები ერთ სათამაშო მოედანს მეორემდე, ბავშვობიდან ზრდასრულობამდე, ძიებაში. ისინი აღარ აღგაფრთოვანებენ, დააქვთ თუ არა იგივე მნიშვნელობა. შენ სწავლობ რომ არახარ მარტო ამ შეგრძნებით და ეს კიდევ უფრო მოსაწყენს ხდის ყველაფერს. ნელი სიკვდილი ქვია ამას, მაგრამ ეს კი არ გაშინებს არამედ უფრო გაწყენს.

შენთვის ცეცხლი არავის მოუკიდებია რამდენადაც ცეცხლი შენშივე იშვა, რომელიც ამდენი ხნის განმავლობაში თან დაგქონდა.