დრო უცბად გაჩერდა. მე ვზივარ ჩემს თავში.

სახელმწიფო რეგულაციების მიხედვით, მანძილი ჩვენს შორის უნდა იყოს 1.5 მეტრი. Covid-19-მდე უფრო მარტივი იყო ამ დისტანციის დაცვა, ახლა კი ხალხთან ურთიერთობა მსურს, მაგრამ ჩვენ ერთმანეთის უსაფრთხოებისთვის ვიცავთ დისტანციას. ჩემი მუდმივი პარტნიორი ჩემი აზრები არიან, მრავალი ‘მე’.

ჩემს თავში შემიძლია მე მრავალ ‘მე’ ვქმნი. ჩვენ ერთმანეთთან ახლოს ვართ, არ ვურთიერთობთ, მაგრამ ვიცვლით ფორმებს. ჩვენ იდენტურები ვართ. დიდი ფიგურა- ჩემი შიშებია. ‘მე’ იზრდებიან ან მცირდებიან, შიშიც იზრდება. ჩვენ არ ვჩხუბობთ, უბრალოდ ფორმებს ვიცვლით ჩემი გონების სიბნელეში. ჩვენ ვუახლოვდებით ერთმანეთს და ვერწყმით. ესაა ჩემი გამკლავების მექანიზმი ამ პანდემიის დროს, ჩემს თავში ჯდომა და ჩემს შიშებთან ბრძოლა. მე ვზივარ ჩემს თავში.